5 maja w Złotym Stoku odbyła się 2 edycja Powerade Garmin MTB Marathonu. Mimo dużej odległości od Strzyżowa na starcie stawili się również nasi zawodnicy Łukasz Szlachta i Piotr Cierpiał, którzy zdobyli odpowiednio 3 i 1 miejsce w swoich kategoriach.

Zarówno na średnim i długim dystansie zwyciężali zawodnicy Kross Racing Team - Mateusz Zoń i Bogdan Czarnota.

Opis dnia okiem Piotra Cierpiała:

Ten dzień zaczął się dla nas wyjątkowo wcześnie. Było to związane z dystansem(jedyne 420km), który musieliśmy pokonać, aby dojechać do Złotego Stoku. Wyjechaliśmy o godzinie 3:40. Razem z Łukaszem próbowaliśmy usnąć i jeszcze troszkę "dospać". Podróż mijała szybko, mały ruch na drogach sprzyjał dobrej jeździe. Na miejsce dotarliśmy o 9, więc mieliśmy sporo czasu do startu. Spokojnie odebraliśmy numery startowe, pożegnaliśmy startujących na dystansie giga i sami przygotowaliśmy się do startu. Na 10 minut przed startem udaliśmy się do wcześniej ustalonych sektorów, po drodze spotykając kolegów z Jasła.

Słońce świeciło od samego rana i mocno rozgrzewało całe towarzystwo. Stojąc w sektorach słychać było porównania, że stoimy jak Niemcy przed bitwą pod Grunwaldem. Coś w tym musiało być. Emocje narastały z minuty na minutę, serce biło coraz mocniej a w mojej głowie cały czas miałem tekst piosenki puszczanej nam przez Trenera przed startem. W końcu słychać komunikat: "do startu pozostało pół minuty". Ostatnie poprawki, odpalam polara i start! 

Według zapewnień organizatora pierwsze 9 kilometrów miało mocno rozciągnąć stawkę i dać możliwość przedarcia się zawodników z dalszych sektorów na początek stawki. Tak też było. Podjazd był szeroki i bardzo przyjemny. Nie było problemów z wyprzedzaniem. Dopiero przed samym szczytem pojawiło się więcej luźnych kamieni utrudniających jazdę. Za szczytem czekał pierwszy dłuższy zjazd, który okazał się być dość technicznym zjazdem. Pomimo tego, ze zjazdy nie są moją mocną stroną nie straciłem na nim wiele. 

Mijały kolejne kilometry. Pamiętając profil wysokościowy wiedziałem, że pozostały do pokonania już tylko 3 duże podjazdy. Pierwszy z nich był bardzo szybki, a za nim czekał bardzo przyjemny szutrowy zjazd aż do wsi Lutynia, gdzie z bidonami czekał na nas Trenejro. Za bufetem rozpoczynał się kolejny z podjazdów, po którym rozpoczynał się odcinek prowadzący pasem granicznym z Czechami. Odcinek graniczny był najtrudniejszym technicznie fragmentem trasy. Strome zjazdy poprzecinane ogromną ilością korzeni i słupki graniczne stojące często na samym środku ścieżki dały się we znaki chyba każdemu zawodnikowi. Pod koniec zjazdu ręce odmawiały posłuszeństwa, drętwiały palce na klamkach hamulca. Całe szczęście wszystko kiedyś się kończy, ten zjazd również. Do pokonania pozostał już tylko ostatni podjazd, najkrótszy z wszystkich. Zmęczenie jednak powoli daje się odczuć.

Ostatni zjazd (prawie 9 kilometrów) to już tylko przyjemność. Razem z 3 innymi zawodnikami szybko mkniemy w dół. Wypadamy na plac przy jednym z wejść do kopalni złota i rozpoczyna się finisz. Szybko ruszają do przodu, ja jednak nie mam wielkich planów co do walki na finiszu, lecz jak to mówią gdzie dwóch się bije tam trzeci korzysta, i widząc miejsce z lewej strony przyśpieszyłem i zaraz przed bramkami zwalniającymi wyprzedziłem jeszcze dwóch zawodników, wpadając na metę jako 29 zawodnik dystansu mega.

Zaraz po przejechaniu linii mety otrzymaliśmy telefon z domu, informujący nas, o wynikach. O ile 3 miejsce Łukasza nie było dla mnie niczym dziwnym to w wiadomość o swoim zwycięstwie nie mogłem uwierzyć.

Później pozostała nam tylko dekoracja i powrót do domu, czyli kolejne ponad 5 godzin jazdy. Lecz w dobrym towarzystwie podróż nigdy się nie ciągnie. Tak było i tym razem.

Źródło: strzyzowmtb.com

Ulubione